Terminological considerations of religious education in Poland / Consideraciones terminológicas sobre la educación religiosa en Polonia

Contenido principal del artículo

Wojciech Cichosz
http://orcid.org/0000-0003-0839-2179

Resumen

Abstract

Ancient civilization associated upbringing with culture, which later accepted Christianity. In Latin culture – arising from three sources: Greek philosophy, Roman law and the Christian religion (Acropolis, Quirinal and Golgotha) – pedagogics is understood as a theory of upbringing and teaching, being a conscious and purposeful education activity, but pedagogy is rather a system and whole activities: skills and educational effects. In the XXIst century, those matters that were understood to be a firm, binding basic belief held by all not long ago, have today become a subject of social discussion. More and more frequently, the general theory of a sign has been shaken up (semiotics). Language has started to lose, from the speed of continual geometry, its prime and fundamental purpose which is interpersonal communication. Terms and words, even on a scientific level (sometimes in the name of that same science) are used with different meanings (semantics), mutual references (syntax) and contexts (denotations and connotations). With this in mind, it is worth taking up the subject of basic concepts in the field of pedagogy, upbringing and religious education. How then do we understand pedagogics from pedagogy, religious education from catechetics and how they interact (dependences)? In view of the above, it can be stated that pedagogics will as a rule be question-orientated – which one? (philosophical and anthropological scientific reflection on upbringing especially at a theoretical level), and pedagogy on the question – whose? (it is about both the person and the practice of integral interaction).

Keywords: Paidea, Pedagogy, Pedagogics, Upbringing, Religious Education, Pedagogics of Religion, Catechesis.

Resumen

La civilización antigua asociaba la educación con la cultura, que posteriormente aceptó el cristianismo. En la cultura latina -que surge de tres fuentes: La filosofía griega, el derecho romano y la religión cristiana (Acrópolis, Quirinal y Gólgota) - la pedagogía se entiende como una teoría de la crianza y la enseñanza, siendo una actividad educativa consciente y propositiva, pero la pedagogía es más bien un sistema y un conjunto de actividades: competencias y efectos educativos. En el siglo XXI, lo que hasta hace poco se entendía como una creencia básica firme y vinculante, se ha convertido hoy en un tema de discusión social. Cada vez con más frecuencia, la teoría general del signo se ha visto sacudida (semiótica). El lenguaje ha empezado a perder, a partir de la velocidad de la geometría continua, su finalidad primera y fundamental que es la comunicación interpersonal. Los términos y las palabras, incluso en el plano científico (a veces en nombre de esa misma ciencia) se utilizan con significados (semántica), referencias mutuas (sintaxis) y contextos (denotaciones y connotaciones) diferentes. Teniendo esto en cuenta, vale la pena retomar el tema de los conceptos básicos en el ámbito de la pedagogía, la crianza y la educación religiosa. ¿Cómo entender entonces la pedagogía desde la pedagogía, la educación religiosa desde la catequesis y cómo interactúan (dependencias)? Teniendo en cuenta lo anterior, se puede afirmar que la pedagogía se orientará, por regla general, a la pregunta ¿cuáles? (reflexión científica filosófica y antropológica sobre la educación, especialmente a nivel teórico), y la pedagogía a la pregunta ¿de quién? (se trata tanto de la persona como de la práctica de la interacción integral).

Palabras clave: Paidea, Pedagogía, Pedagogía, Crianza, Educación religiosa, Pedagogía de la religión, Catequesis.

Doi: https://doi.org/10.17398/2340-4256.16.243

Orcid: https://orcid.org/0000-0003-0839-2179

Descargas

Los datos de descargas todavía no están disponibles.

Detalles del artículo

Cómo citar
Cichosz, W. (2021). Terminological considerations of religious education in Poland / Consideraciones terminológicas sobre la educación religiosa en Polonia. Cauriensia. Revista Anual De Ciencias Eclesiásticas, 16, 243–260. https://doi.org/10.17398/2340-4256.16.243
Sección
Estudios Miscelánea / Miscellaneous Studies
Biografía del autor/a

Wojciech Cichosz, Nicolaus Copernicus in Toruń, Poland

Philosophy, Theology end Education

Citas

Bauman, Zygmunt y Mazzeo Riccardo. Conversazioni sull’educazione. Trento: Erickson, 2012.

Benaych, Paul. „Différencier sa pédagogie“. En L‘essentiel de la pédagogie, editado por Alain Bentolila, 251-274. Paris: Nathan, 2017.

Bland, Dave. Proverbs, Ecclesiastes, Song of Solomon. Joplin: College Press Publishing Company, 2002.

Bowen, James, A History of Western education. 1, The ancient world: Orient and Mediterranean. London: Routledge, 2003.

Brzezinski, Zbigniew. Between Two Ages. New York: The Viking Press, 1970.

Cichosz, Wojciech. „Między nagrodą a karceniem: rola systemów motywacyjnych w edukacji”. Gdyński Kwartalnik Oświatowy 1

(2004): 64-68.

Cichosz, Wojciech. Metodologia. Elementarz Studenta. Gdańsk: Zakłady Graficzne im. KEN SA, 2000.

Cichosz, Wojciech. Możliwości dialogu wychowania chrześcijańskiego ze współczesną edukacją polską. Pelplin: Bernardinum, 2013.

Cichosz, Wojciech. Pedagogia wiary we współczesnej szkole katolickiej. Warszawa: Wydawnictwo TYPO2, 2010.

Cichosz, Wojciech. Wychowanie chrześcijańskie wobec postmodernistycznej prowokacji. Gdańsk: Zakłady Graficzne im. KEN SA, 2001.

Cichosz, Wojciech. “Quo vadis Akademia? Kulturowa rekonfiguracja nauki”, Studia Gdańskie 38 (2016): 201-213.

Cichosz, Wojciech. „Pedagogia czy pedagogika? Recepcja aksjologii terminologicznej”. En Pedagogika rodziny : podejście systemowe. vol. 1: Familiologia, editado por Marek Marczewski, Roman Gawrych, Danuta Opozda, Tadeusz Sakowicz y Adam Solak, 123-140. Gdańsk: Wyższa Szkoła Społeczno-Ekonomiczna, 2016.

Wierzejska, Joanna, Karpenko Oresta y Franczak, Renata. Current research problems of Polish education. Lublin: Maria Curie-Skłodowska University Press, 2017.

Dewey, John. “Religious education as conditioned by modern psychology and pedagogy”, The Religious Association. Chicago: Executive Office of the Association (1903): 60-66.

Education of tomorrow. Contemporary education and is contexts, editado por Kazimierz Denek. Sosnowiec: Wyższa Szkoła Humanitas, 2011.

Gadacz, Tadeusz. Historia filozofii XX wieku : nurty. Vol. 1, Filozofia życia, pragmatyzm, filozofia ducha. Kraków: Wydawnictwo Znak, 2009.

Gallardo, Sara and Elena Martínez, „"Lo propio del hombre". Apuntes de antropología ratzingeriana”. Cauriensia 15 (2020): 385-404.

Gonzalez-Iglesias, Sonia M. y Calle Maldonado de la, Carmen. „El acompañamiento educativo, una mirada ampliada desde la antropología personalista”. Scientia et Fides 1 (2020): 183-203.

Jaeger, Werner. Paideia. Formowanie człowieka greckiego. Traducido por Henryk Bednarek y Marian Plezia. Warszawa: Fundacja Aletheia, 2001.

Jan Paweł II. „Przemówienie w siedzibie Organizacji Narodów Zjednoczonych ds. Oświaty, Nauki i Kultury (UNESCO). Paryż, 2 czerwca 1980”. En Służyć wzrastaniu w prawdzie i miłości: wybór dokumentów Kościoła na temat szkoły katolickiej i wychowania, editado por

Janusz Poniewierski, 201-205. Kraków: Wydawnictwo AA, 2009.

Jan Paweł II. Encyklika Redemptor hominis: odkupiciel człowieka. London: Veritas, 1979.

Jan Paweł II. „Poszukiwanie prawdy i kształtowanie młodych do prawdziwej wolności człowieka. Przemówienie na uniwersytecie, Padwa, 12.09.1982”. En Wiara i kultura. Dokumenty, przemówienia, homilie, editado por Marian Radwan, Stefan Wylężek y Teresa Gorzkula, 162-163: Rzym y Lublin: Redakcja Wydawnictw KUL, 1988.

Jan Paweł II. „Przyszłość człowieka to sam człowiek. W czasie mszy świętej dla rodzin. Braga – Monte Sameiro, Portugalia, 15.05.1982”. En Rodzina w nauczaniu Jana Pawła II: antologia wypowiedzi, editado por Józef Żukowicz, Czesław Drążek y Ryszard Dudek, 89-92. Kraków: Wydawnictwo Apostolstwa Modlitwy, 1990.

Jankowski, Stanisław. „Greckie tło nowotestamentalnej pedagogii”. En „Wy mnie nazywacie «Nauczycielem» i «Panem» i dobrze mówicie” (J 13, 13) : wychowanie w tradycji biblijnej późnożydowskiej i wczesnochrześcijańskiej, editado por Jerzy Bagrowicz y Stanisław Jankowski, 71-95. Toruń: Wydawnictwo UMK, 2010.

Klemens Aleksandryjski. Wychowawca. Traducido por Marian Szarmach. Toruń: Wydawnictwo Naukowe UMK, 2012.

Kochel, Jan y Marek, Zbigniew. Pedagogia biblijna w katechezie. Kraków: Wydawnictwo WAM, 2012.

Kostkiewicz, Joanna. Kierunki i koncepcje pedagogiki katolickiej w Polsce 1918-1939. Kraków: Oficyna Wydawnicza Impuls, 2017.

Kostkiewicz, Joanna. Pedagogie katolickich zgromadzeń zakonnych. Vol. 1, Historia i współczesność. Kraków: Oficyna Wydawnicza Impuls, 2012.

Krysztofik, Janusz y Walulik, Anna. „Edukacja religijna i jej miejsce w ponowoczesności”. Studia Katechetyczne 12 (2016): 35-50.

Marek, Zbigniew. „Tożsamość pedagogiki religii”, Paedagogia Christiana 1/31 (2013): 94-105.

Milerski, Bogusław. „Pedagogika religii”. En Pedagogika: Subdyscypliny i dziedziny wiedzy o edukacji, editado por Bogusław Śliwerski, 261-277. Gdańsk: Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne, 2010.

Nowak, Marian. „Specyfika, wyzwania, możliwości i perspektywy pedagogiki chrześcijańskiej w Polsce”. En Pedagogika chrześcijańska: tradycja, współczesność, nowe wyzwania, editado por Jarosław Michalski y Aldona Zakrzewska, 13-35. Toruń: Adam Marszałek; Olsztyn: Uniwersytet Warmińsko-Mazurski, 2010.

Oelkers, Jürgen y Adl-Amini, Bijan. Pädagogik, Bildung und Wissenschaft: zur Grundlegung der geisteswissenschaftlichen Pädagogik. Bern y Stuttgart: Verlag Paul Haupt, 1982.

Oviedo-Torró, Lluis. „Meaning and Religion: Exploring Mutual Implications”, Scientia et Fides 7/1 (2019): 25-46.

Pawłowski, Zdzisław. „To Eat or Not to Eat : Politics, Religion, and Eating in 1 Kings 13”, Biblica et Patristica Thoruniensia 12 (2019) 1: 71-89.

Pedagogika. Leksykon PWN, editado por Bogusław Milerski y Bogusław Śliwerski. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2000.

Pikor, Wojciech. „Jaki paradygmat życia rodzinnego w narracji o Abrahamie?”. Biblica et Patristica Thoruniensia 13 (2020) 1: 105-126.

Religious Education in Pre-Modern Europe, editado por Ilinca Tanaseanu-Döbler y Marvin Döbler. Leiden y Boston: Brill, 2012.

Śliwerski, Bogusław. Współczesne teorie i nurty wychowania. Kraków: Oficyna Wydawnicza Impuls, 2015.

Śnieżyński, Marian. „Pedagogika Jana Pawła II”. Wychowawca 10 (2003): 14-17.

The Pedagogy of God : Its Centrality in Catechesis and Catechist Formation, editado por Caroline Farey, Waltraud Linnig y M. Johanna Paruch. Steubenville: Emmaus Road Publishing, 2011.

Tykarski, Sławomir. „The evolution of modern marriage: From community to individualization. Theological reflection”. Cauriensia 14 (2019): 581-592.

Vianin, Pierre y Amherdt, François-Xavier. À l’école du Christ pédagogue : comment enseigner à la suite du Maître?. Saint-Maurice: Éditions Saint-Augustin, 2011.

Vogelhuber, Oskar. Geschichte der neueren Pädagogik. München: Ehrenwirth, [1955].

Wielgus, Agnieszka. „Personalistyczne aspekty pedagogii ignacjańskiej”. En Personalistyczny wymiar filozofii wychowania, editado por Anna Szudra y Katarzyna Uzar, 293 302. Lublin: Wydawnictwo Naukowe KUL, 2009.

Wojtyła, Karol. Miłość i odpowiedzialność. Lublin: Wydawnictwo Towarzystwa Naukowego KUL, 1986.

Wojtyła, Karol. Ocena możliwości zbudowania etyki chrześcijańskiej przy założeniach systemu Maksa Schelera. Lublin: Towarzystwo Naukowe KUL, 1959.

Zarembski, Zbigniew. „Pedagogia wiary w nauczaniu papieża Jana Pawła II”. Ateneum Kapłańskie 142 (2004) 2: 221-237.